• Οι ερπητικές λοιμώξεις οφείλονται σε δύο διαφορετικούς τύπους του ιού του επιχείλιου έρπητα , στον τύπο 1 και στον τύπο 2 , οι οποίοι διακρίνονται μεταξύ τους με εργαστηριακές μεθόδους .
• Ο HSV-1 συνήθως είναι υπεύθυνος για τη λοίμωξη της στοματικής κοιλότητας και ο HSV-2 για τη λοίμωξη των γεννητικών οργάνων .
• Η συχνότητα ανεύρεσης του HSV-1 σε λοιμώξεις των γεννητικών οργλανων και του HSV-2 σε λοιμώξεις του στόματος αυξάνεται ,πιθανώς λόγω της εφαρμογής στοματικού έρωτα .
• Η λοίμωξη έχει παρόμοιαχαρακτηριστικάτου τύπου του ιού .
• Η ερπητική λοίμωξη παρουσιάζει δύο φάσεις : την πρωτομόλυνση ,μετά την οποία ο ιο΄ς εγκαθίσταται στα νευρικά κύτταρα των νοτιαίων γαγγλίων ,και τη δεύτερη φάση , η οποία χαρακτηρίζεται από υποτροπές του εξανθήματος στην περιοχή της πρωτομόλυνσης .
• Ο ιός μπορεί να προσβάλει οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Η εμφάνιση λοίμωξης σε μια περιοχή δεν προστατεύει τον ασθενή σπό τη μόλυνση και άλλων περιοχών του δέρματος .
• Η συχνότερη ερπητική λοίμωξη είναι ο επιχείλιος έρπης .

Ο ιός ενεργοποιείται μετά απο τοπκό τραυματισμό του δέρματος (π.χ έκθεση σε υπεριώση ακτινοβολία ,σκάσιμο του δέρματος,μικροτραυματισμοί) ή από παράγοντες που  επηρεάζουν το σύνολο του οργανισμού (π.χ έμμηνος ρύση ,κόπωση ,πυρετός). Ο ιός μεταφέρετσι δια των περιφερειακών νεύρων στη θέση της πρωτομόλυνσης και προκαλεί τη χαρακτηριστική εικόνα της υποτρπιάζουσας ερπητικής λοίμωξης .

Σε πολλά άτομα παρατηρείται αύξηση του τίτλου των αντισωματων και συνεπώς δεν παρουσιάζονται υποτροπιάζουσες ερπητικές λοιμώξεις .

Τα πρόδρομα συμπτώματα διαρκούν 2 με 24 ώρες και μοιάζουν με τα σντίσοιχα της πρωτομόλυνσης .

Δηλαδή ,πριν εμφανισθούν οι βλάβες ,παρουσιάζονταιστο σημείο του ενοφθαλμισμού ευαισθησία ,άλγος παραισθησία ή αίσθημα καύσου .

Μέσα στι στις επόμενες 12 ώρες εμφανίζεται μια ομάδα βλατίδων επί ερυθηματώδους βάσης ,οι οποίες εξελίσσονται σε φυσαλίδες .

Οι φυσαλίδες είναι θολωτές,τεταμένεςκαι παρουσιάζουν κεντρική ομφαλοποίηση .

Σε 2 με 4 μέρες .οι φυσαλίδες ρήγνυται ,σχηματίζοντας στο στοματικό και τον κολπικό βλεννογόνο διαβρώσεις που μοιάζουν με άφθες ,ενώ στα χείλη και το δέρμα εφελκιδοποιούνται .

Οι εφελκίδες αποπίπτουν σε 8 ημέρες και εμφανίζεται η επανεπιθηλιοποιημένη ,ροδόχροη επιδερμίδα .

Σε αντίθεση με την πρωτομόλυνησ ,συστηματικές εκδηλώσεις και λεμφανοπάθεια σπανίως εμφανίζονται εκτός αν συμβεί επιμόλυνση βλαβών .

Σε πολλούς ασθενείς ,η συχνότητα των υποτροπών μειώνεται με την πάροδο του χρόνου ,ενώ σε άλλους αυξάνεται.

• Ο επιχείλιος έρπης μπορεί να μολύνει οποιαδήποτε περιοχή του δέρματος
• Η ερπητική παρωνυχία (απλός έρπης στην άκρη των δακτύλων ) μοιάζει με μυρμηκιές ήμε βακτηριακή λοίμωξη .Ανευρίσκεται κυρίως σε παιδιά με ουλοστοματίτιδα και σε γυναίκες με έρπητα των γεννητικών οργάνων .
• Ο έρπης των παλαιστών μεταδίδεται με άμεση σωματικη επαφή .Αποτελεί ένα γνωστό κίνδυνο για τους επαγγελματίες παλαιστές .
• Η ερπητική λοίμωξη στην περιοχή των γλουτών είναι συχνότερη στις γυναίκες .
• Όταν ο απλός έρπης εντοπίζεται στην οσφυοϊερή χώρα ή στον κορμό διαφοροδιαγιγνώσκεται με δυσκολία από τον έρπητα ζωστήρα .Η διάγνωση επιβεβαιώνεται όταν η λοίμωξη υποτροπιάσει .
• To ερπητικό έκζεμα συνιστάται στο συνδυασμό δύο σημαντικών δερματοπαθειών :
• της ατοπικής δερματίτιδας και της ερπητικής λοίμωξης .
• Το εξάνθημα αυτό εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές του δέρματος που παρουσιάζουν ενεργό ατοπική δερματίτιδα ή που η δερματίτοδα μόλις έχει υποχωρήσει (ειδικάσ τοπρόσωπο) ,αλλά μπορεί να εμφανισθεί και επί υγιούς δέρματος .Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για ερπητική πρωτομόλυνση .Σε μια συγκεκριμένη μελέτη διαπιστώθηκαν ότι μια βδομάδα πριν την εμφάνιση του εξανθήματος ,ένας από τους γονεί παρουσίαζε επιχείλιο έρπητα .

• Η λοίμωξη υποχωρεί χωρίς θεραπεία .Ανάλογα με την περίπτωση κάθε ασθενούς μπορεί να απαιτείται αντιμετώπιση της πρωτομόλυνσης ,της υποτροπιάζουσας λοίμωξης ή και αγωγή για τηνκαταστολή τηων υποτροπών .
• Η μακροχρόνια  κατασταλτική αγωγή μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα  ζωής ασθενών με συχνές και επώδυνες υποτροπές .
• Μετά τη διακοπή των φαρμάκων , η συχνότητα των θποτροπών δεν επηρεάζεται από την ληφείσα αγωγή (τοπική ή per os)

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεταδοτικό νόσημα που οφείλεται στον ιό του έρπητα ζωστήρα και καταλείπει ανοσία που διαρκεί εφόρου ζωής

Η μετάδοση γίνεται είτε με αναπνευστικά σταγονίδια ,είτε μετά από επαφή με το υγρό των φυσαλίδων .αποθσιάζουν τελείως .

Οι ασθενείς είναι μεταδοτικοί δύο ημέρες πριν την εμφάνιση του εξανθήματος και παραμένουν μεταδοτικοί μέχρι την εφελκιδοποίηση όλων των βλαβών .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Ο χρόνος επώασης είναι περίπου 14-16 ημέρες .

Στα παιδιά τα πρόδρομα συμπτώματα περιορίζονται σε μικρή πυρετική κίνηση ,κεφαλγία και αίσθημα κακουχίας , ή απουσιάζουν τελείως . Στη συνέχεια παρουσιάζεται πυρετός ,κακουχία και το γενικευμένο  φυσαλιδώδες εξάνθημα της ανεμευλογιάς που διαρκεί 4 με 7 ημέρες .

Η συμπτωματολογία είναι βαρύτερη σε εφήβους ,ενήλικες και σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς .

Στο στάδιο των φυσαλίδων μπορεί να συνυπάρχει κνησμός μέτριας ή και μεγάλης έντασης .

Η θερμοκρασία του ασθενούς ποικίλλει μεταξύ 38,3 και 40,5 βαθμούς κελσίου .

ΑΛΛΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Η συνηθέστερη σοβαρή επιπλοκή της νόσου σε υγιείς ενήλικες είναι η πνευμονία .

Σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς , η συνηθέστερη επιπλοκή είναι η εμφάνιση ηπατίτιδας .

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Βακτηριακη επιμόλυνση , πνευμονία ,αφυδάτωση ,εγκεφαλίτιδα ,ηπατίτιδα .

Η επίπτωση του συνδρόμου Reye έχει μειωθεί από τη στιγμή που διαπιστώθηκε η συσχέτιση του με τη λήψη ασπιρίνης .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Πρόκειται για ιογενή λοίμωξη του δέρματος , η οποία αφορά ένα συγκεκριμένο δερμοτόμιο. Ο έρπης ζωστήρας οφείλεται  σε ενεργοποίηση του ιού της ανεμευλογιάς , ο οποίος σε προηγηθείσα νόσηση του ατόμου από ανεμευλογιά είχε εισέλθει στα αισθητικά νεύρα και έκτοτε λαθροβιούσε στα νευρικά κύτταρα των νωτιαίων γαγγλίων .

Το 10 με 20% των ατόμων θα εμφανίσουν κάποια στιγμή τη νόσο .

Προσβάλλει άτομα όλων των ηλικιών . Η επίπτωση του έρπητα ζωστήρα αυξάνει σε μεγαλύτερες ηλικίες .

Η εμφάνιση έρπητα ζωστήρα δεν συσχετίζεται με υποκρυπτόμενη κακοήθεια .

Σε άτομα υθηλού κινδύνου , η εμφάνιση έρπητα ζωστήρα μπορεί να είναι το πρώτο σημείο του συνδρόμου  της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας .

Στους παράγοντες που πιστεύουμε ότι ενεργοποιούν τον ιό περιλαμβάνονται η μεγάλη ηλικία ,τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα  , η κόπωση ,η συναισθηματική φόρτιση και η ακτινοθεραπεία .

Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να εμφανίσουν άλγος που να εκτείνεται στο σύστοιχο  νευροτόμιο και να επιμένει για μήνες μετά την υποχώρηση του εξανθήματος .

ΟΙ ασθενείς με νόσο του Hodgkin εμφανίζουν μια ιδιαίτερη προδιάθεση για έρπητα-ζωστήρα  .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Ως πρόδρομα συμπτώματα αναφέρονται η εμφάνιση ευαισθησίας ή υπερευαισθησίας κατά μήκος ενός δερμοτομίου .

Τέσσερις με πέντε μέρες πριν την εμφάνιση του εξανθήματος μπορεί να εμφανιστεί άλγος, κνησμός ή αίσθημα καύσου, τα οποία συνήθως εντοπίζονται στο αντίστοιχο δερμοτόμιο.

Το πρόδρομο άλγος του έρπητα ζωστήρα μπορεί να συγχέεται με πλευριτικό άλγος, έμφραγμα του μυοκαρδίου, γαστρεντερικά νοσήματα ή ημικρανία και μερικές φορές αποτελεί δύσκολο διαφοροδιαγνωστικό πρόβλημα μέχρι να εμφανιστεί το εξάνθημα.

Αρκετές ημέρες πριν το εξάνθημα ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει συστηματικές εκδηλώσεις όπως πυρετό, κεφαλαλγία και κακουχία, μερικές φορές με συνοδό επιχώριο λεμφαδενοπάθεια.

Μετά απο το πρώτο επεισόδιο του έρπητα ζωστήρα ο ασθενής δεν αποκτά ανοσία κατά του ιού. Συνεπώς δεν είναι σπάνια η εμφάνιση δεύτερου ή και τρίτου επεισοδίου.

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Αν και συνήθως περιορίζεται κατά μήκος ενός δερμοτομίου, το εξάνθημα μπορεί να καταλαμβάνει ένα ή δύο παρακείμενα δερμοτόμια.

Περιστασιακά παρατηρούνται λίγες φυσαλίδες στο ετερόπλευρο ημιμόριο του σώματος.

Το 50% περίπου των ασθενών με ανεπίπλεκτο έρπητα ζωστήρα παρουσιάζουν ιαιμία, με συνέπεια την εμφάνιση 20 εώς 30 διάσπαρτων φυσαλίδων σε περιοχές του δέρματος σε περιοχές άσχετες με το προσβεβλημένο δερμοτόμιο.

Στα δύο τρίτα των ασθενών προσβάλλονται θωρακικά δερμοτόμια.

Αρχικά εμφανίζονται ερυθρές εξοιδημένες πλάκες ποικίλου μεγέθους οι οποίες επεκτείνονται και τελικά καταλαμβάνουν τμήμα ή και το σύνολο ενός δερμοτομίου.

Επί της ερυθηματώδους βάσης εμφανίζονται ομάδες φυσαλίδων, το περιεχόμενο των οποίων περί την τρίτη με τέταρτη ημέρα γίνεται θολερό και πυώδες.

Οι φυσαλίδες ποικίλλουν σε διάμετρο, σε αντίθεση με τις ομοίου μεγέθους φυσαλίδες του επιχείλιου έρπητα.

Οι φυσαλίδες ομφαλοποιούνται ή ρήγνυνται και στη συνέχεια εφελκιδοποιούνται. Οι εφελκίδες αποπίπτουν μετά από δύο με τρεις εβδομάδες.

Σε ηλικιωμένους ή εξασθενημένους ασθενείς η νόσος είναι βαρύτερη και διαρκεί περισσότερο. Το εξάνθημα συνήθως είναι πιο εκτεταμένο και πιο έντονο. Ενίοτε παρατηρούνται αιμορραγικές φυσαλίδες, νέκρωση του δέρματος, δευτερογενής βακτηριακή επιμόλυνση ή εκτεταμένες ουλές.