Φαινομενική ηλικία

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και αληθινές επιβεβαιώσεις για το δέρμα αποδίδεται από το ζωολόγο Desmond Morris – “Το άψογο δέρμα είναι παγκοσμίως το πιο επιθυμητό ανθρώπινο χαρακτηριστικό”. Η έννοια αυτής της δήλωσης αφορά την ανάγκη του ανθρώπου να «διαφημίσει» την υγεία, την ευεξία και ακόμη και τη γονιμότητα του μέσω ενός καλού δέρματος.

Κατά τη διάρκεια του 20ου και του 21ου αιώνα αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής. Οι στρατηγικές για υγιή γήρανση είναι αναγκαίες για την πρόληψη σωματικών και / ή ψυχικών ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία.

Το δέρμα, μεταξύ όλων των άλλων οργάνων, έχει βαθιά επίδραση με διπλό τρόπο, αποτελεί εμπόδιο σε εξωγενείς “επιθέσεις”, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά στον έλεγχο του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, το δέρμα θεωρείται ενδοκρινής αδένας που παράγει ορμόνες και νευροδιαβιβαστές. Αλλά λόγω της ορατότητάς του, η υγεία και η εμφάνιση του δέρματος έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση, την ψυχική κατάσταση, τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τη συνολική ποιότητα της ζωής.

Παράγοντες που επηρεάζουν τη γήρανση του δέρματος

1. Χρόνος, περιβάλλον και φαινομενική ηλικία

Η γήρανση του δέρματος είναι μια σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει τόσο εγγενείς (ή χρονολογικούς) όσο και εξωγενείς (ή περιβαλλοντικούς) παράγοντες.

Η εγγενής γήρανση είναι μια “φυσική” διαδικασία που προκαλείται από τη συσσώρευση των αντιδραστικών ειδών οξυγόνου (ROS) που προκύπτουν από τον οξειδωτικό κυτταρικό μεταβολισμό και επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες (εθνικότητα), ανατομικές παραλλαγές και ορμονικές μεταβολές (φυσική μείωση των επιπέδων των ορμονών και των αυξητικών παραγόντων). Παρά το γεγονός ότι τα αίτια της χρονολογικής γήρανσης έχουν αναγνωριστεί και κυρίως κατανοηθεί, η διαδικασία θεωρείται ανεξέλεγκτη.

Η εξωτερική γήρανση είναι αποτέλεσμα χρόνιας έκθεσης σε διάφορα περιβαλλοντικά στοιχεία, όπως η έκθεση στον ήλιο και την υπεριώδη ακτινοβολία (συμπεριλαμβανομένου του τεχνητού μαυρίσματος), η ρύπανση, το κάπνισμα, η δίαιτα, οι επαναλαμβανόμενες μυϊκές κινήσεις (στραβισμός,συνοφρύωμα κ.α), γενικές ή δερματικές ασθένειες.

Η διαδικασίας γήρανσης προκαλεί τον μετασχηματισμό του προσώπου με αλλαγές που επηρεάζουν το σχήμα (επαναρρόφηση των οστών, μυϊκή ατροφία, ανακατανομή των αποθεμάτων λίπους), την υφή (ρυτίδες) και το χρώμα του προσώπου. Το χρώμα του δέρματος σχετίζεται με την κατανομή των χρωμοφόρων του δέρματος και τη δομή του δέρματος, η οποία επηρεάζει τη διάχυση του φωτός.

Πρακτικά, τα σημάδια γήρανσης μπορούν να ταξινομηθούν σε τέσσερις κύριες κατηγορίες: ρυτίδες / υφή, απώλεια της σταθερότητας των δερματικών ιστών (πτώση), αγγειακές διαταραχές και ετερογένειες χρωματισμού .

2. Ήλιος και φαινομενική ηλικία

Το διψασμένο δέρμα (αφυδατωμένο) έχει προωθηθεί στη σύγχρονη Δυτική κουλτούρα ως υγιές και ελκυστικό. Τα απροσδόκητα αποτελέσματα ήταν η αύξηση των επιπέδων των νεοπλασμάτων του δέρματος, τόσο του μελανώματος όσο και του μη μελανωματικού καρκίνου του δέρματος και η επιτάχυνση των διαδικασιών γήρανσης του δέρματος.

Η έρευνα αποκάλυψε το γεγονός ότι τα πρώτα υποκλινικά σημάδια της βλάβης του δέρματος που προκαλείται από την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία (UV) εντοπίζονται ήδη στην ηλικία των 15 ετών, στο πλαίσιο της κανονικής έκθεσης στον ήλιο, ενώ ορατές τροποποιήσεις του δέρματος εντοπίζονται ακόμη και σε μη εκτεθειμένες περιοχές του δέρματος στη δεκαετία των 30 ετών.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, δύο διάσημοι δερματολόγοι,οι  Unna και Dubreuilh, αναγνώρισαν τις αρνητικές επιπτώσεις της έντονης έκθεσης στον ήλιο στο πρόσωπο, συγκρίνοντας το πρόσωπο των ναυτικών και των αγροτών με αυτούς που εργάζονται σε εσωτερικούς χώρους .

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, ο Albert M. Kligman αναγνώρισε τις δομικές αλλαγές στο ανθρώπινο δέρμα μετά την έκθεση στον ήλιο και τις διαφορές μεταξύ ενδογενών και εξωγενών διαδικασιών της γήρανσης του δέρματος. Ο Lavker επιβεβαίωσε το έργο του Kligman και περιέγραψε επίσης τις βαθιές διαρθρωτικές διαφορές μεταξύ του εκτεθειμένου στον ήλιο και του προστατευμένου από τον ήλιο δέρματος . Το 1986, οι Kligman και Κligman  εισήγαγαν τον όρο “φωτογήρανση” προκειμένου να διαφοροποιήσουν την ενδογενή από την εξωτερική γήρανση του δέρματος.

Η φωτογήρανση είναι ένας συνδυασμός μεταξύ της φθοράς από τις ηλιακές ακτίνες και της φυσιολογικής διαδικασίας γήρανσης. Είναι το αποτέλεσμα της επανειλημμένης έκθεσης σε διάφορες πηγές υπεριώδους ακτινοβολίας (συμπεριλαμβανομένου του ήλιου και της  χρήσης των συσκευών μαυρίσματος) και της χρόνιας έκθεσης σε ακτίνες UV.

Η οξεία έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία σχετίζεται με τα ηλιακά εγκαύματα, τις τροποποιήσεις του DNA και την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά η χρόνια μακροχρόνια έκθεση μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη γήρανση του δέρματος (φωτογήρανση) και σε καρκίνο του δέρματος (φωτοκαρκινογένεση).

3. Ζάχαρη και φαινομενική ηλικία

Η συσχέτιση μεταξύ της διατροφής και της υγείας του δέρματος αποτελεί σημαντικό θέμα έρευνας τα τελευταία χρόνια. Ένας σημαντικός μηχανισμός που αποδείχθηκε ότι εμπλέκεται σε αυτή τη σχέση αντιπροσωπεύεται από τα τελικά προϊόντα προηγμένης γλυκοζυλίωσης (AGEs), τα οποία έχουν την ικανότητα να ασκούν τις αρνητικές τους επιπτώσεις επηρεάζοντας τους ενδογενείς και τους εξωγενείς μηχανισμούς γήρανσης του δέρματος. Τα τρόφιμα είναι η πηγή σακχάρων που εμπλέκονται στην παραγωγή των AGE, αλλά  ορισμένα τρόφιμα περιέχουν προσχηματισμένα AGEs, τα οποία προκαλούν αλλαγές στο δερματικό κολλαγόνο, την ελαστίνη και την ινωδονεκτίνη.

Αλλαγές στο κολλαγόνο και στις ελαστικές ίνες ακολουθούνται από εμφάνιση ρυτίδων, χαλάρωση του δέρματος και απώλεια ελαστικότητας. Η διατροφή μέσω της κατάποσης της ζάχαρης, μπορεί να επιταχύνει αυτά τα σημάδια γήρανσης, καθώς προάγει την σύνδεση (μέσω της γλυκοζυλίωσης) των ινών κολλαγόνου και της ελαστίνης.

4. Κάπνισμα και φαινομενική ηλικία

Το 1856, ο Solly δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ του καπνίσματος και της πρόωρης γήρανσης του δέρματος. Οι καπνιστές παρουσιάζουν λεπτή επιδερμίδα με ρυτίδες και ισχνή όψη στο πρόσωπο τους. Μετά από 100 χρόνια, ο Ippen ανέφερε την ίδια συσχέτιση στις Γερμανίδες γυναίκες και το 1969 ο Harry Daniell αναγνώρισε ότι οι καπνιστές φαίνονται μεγαλύτεροι από τους μη καπνιστές και ότι οι ρυτίδες αποτελούν κοινό κλινικό χαρακτηριστικό των καπνιστών .

Σύμφωνα με τον Kadunce, το κάπνισμα είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για την πρόωρη γήρανση του προσώπου, μετά από την συνεχή έκθεση στον ήλιο, την ηλικία, το φύλο και τη μελάχρωση του δέρματος.

Ο Helfrich μελέτησε τη σχέση ανάμεσα στη γήρανση σε φωτοπροστατευόμενες περιοχές και το κάπνισμα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι στις φωτοπροστατευόμενες περιοχές, τα έτη καπνίσματος και ο αριθμός των πακέτων που καπνίζουν την ημέρα είναι ισχυροί δείκτες πρόωρης γήρανσης του δέρματος στους καπνιστές.

Το κάπνισμα είναι ένας ανεξάρτητος σημαντικός παράγοντας στη γήρανση του δέρματος, παρατηρήθηκε σε πανομοιότυπες μελέτες, οι οποίες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η  πενταετής διαφορά στο ιστορικό καπνίσματος σχετίζεται με τις αλλαγές του δέρματος.

Το κάπνισμα συνδέεται με τη συσσώρευση ρυτίδων , και ορισμένοι συγγραφείς παρατήρησαν ότι το κάπνισμα αποτελεί μεγαλύτερο παράγοντα ρυτίδωσες του προσώπου από ότι η έκθεση στον ήλιο. Ο καπνός  περιέχει τουλάχιστον 3800 συστατικά και οι αρνητικές επιδράσεις στο δέρμα είναι αποτέλεσμα τόσο της άμεσης δράσης των συστατικών του στην επιδερμίδα όσο και των έμμεσων δράσεων (μέσω της κυκλοφορίας του αίματος) στο δέρμα.

Ένα καλό παράδειγμα της άμεσης επίδρασης του καπνού στην επιδερμίδα είναι το χαμηλό επίπεδο υγρασίας που παρατηρείται στην κεράτινη στιβάδα του προσώπου, το οποίο ακολουθείται από την ανάπτυξη των ρυτίδων στο πρόσωπο.

Η δερματική μικροαγγειοπάθεια περιορίζεται από το οξύ και το μακροχρόνιο κάπνισμα  και τη στέρηση θρεπτικών ουσιών στους δερματικούς ιστούς.

Οι επιδράσεις στη μικροκυκλοφορία συνδέονται με την αρνητική επίδραση στην επούλωση πληγών  και το lifting προσώπου είναι μία από τις διαδικασίες που δεν ενδείκνυται να  πραγματοποιείται σε καπνιστές λόγω της διαταραγμένης αγγείωσης.

Το κάπνισμα επιταχύνει τους μοριακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στη γήρανση όπως η μειωμένη δραστηριότητα των ινοβλαστών, η μειωμένη σύνθεση του κολλαγόνου, η επαγόμενη έκφραση των μεταλλοπρωτεϊνασών της μήτρας και η ανώμαλη συσσώρευση των ελαστικών ινών και των πρωτεογλυκανών.

Οι επιπτώσεις του καπνίσματος στην επιδερμίδα και στο χόριο είναι παρόμοιες με εκείνες που προκύπτουν από τη χρόνια έκθεση σε ακτινοβολία UV .

5. Φροντίδα του δέρματος και φαινομενική ηλικία

Η εξωτερική γήρανση η οποία είναι υπεύθυνη για το 80% των σημείων γήρανσης του δέρματος, περιλαμβάνει – εκτός από την έκθεση σε UV ακτινοβολία- τη ρύπανση, το κάπνισμα και τη διατροφή και τις καθημερινές συνήθειες περιποίησης του δέρματος. Μία από τις πρώτες αναφορές για την περιποίηση του δέρματος έγινε το 1883, αλλά είχε προηγηθεί η  Κλεοπάτρα και τα περίφημα τελετουργικά της φροντίδας του δέρματος.

Τα καλλυντικά ορίζονται από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ως «αντικείμενα που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν στο ανθρώπινο σώμα για καθαρισμό, καλλωπισμό, προαγωγή ελκυστικότητας ή αλλοίωση της εμφάνισης» . Πρακτικά, τα καλλυντικά προϊόντα πρέπει να προστατεύουν το δέρμα και να ενισχύουν την ομορφιά και την ελκυστικότητα του.

Σημαντικό βήμα προήλθε από τη σύνδεση καλλυντικών προϊόντων με δραστικά συστατικά προκειμένου να μειωθούν οι βλάβες και η να περιοριστεί η διαδικασία γήρανσης του δέρματος.

Τα καλλυντικά είναι τοπικά εφαρμοζόμενα φαρμακευτικά προϊόντα που αποσκοπούν στην ενίσχυση της υγείας και της ομορφιάς μέσω συστατικών που επηρεάζουν τη βιολογική λειτουργία του δέρματος . Τα καλλυντικά χρησιμοποιούνται όχι μόνο για το δέρμα, αλλά και για το σώμα και τα μαλλιά, για την αντιμετώπιση της φωτογήρανσης, τις ρυτίδες και την υπερμελάχρωση .

Η χρήση της νανοτεχνολογίας για την ανάπτυξη αποτελεσματικών καλλυντικών είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, επειδή αυτά τα μικρά σωματίδια απορροφώνται εύκολα από το δέρμα και αποκαθιστούν εύκολα και αποτελεσματικότερα τις βλάβες . Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αρώματα μεγαλύτερης διάρκειας, αντηλιακά για προστασία του δέρματος, αντιγηραντικές κρέμες και ενυδατικές κρέμες για τη διατήρηση της ενυδάτωσης του δέρματος.

Τα πιο σημαντικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την περιποίηση του δέρματος είναι τα αντηλιακά (φυσικά ή χημικά) λόγω της ικανότητάς τους να αποτρέπουν τη φωτογήρανση. Τα αντιηλιακά αποτελούν προστατευτικούς παράγοντες από τις βλάβες της υπεριώδους ακτινοβολίας, το ηλιακό έγκαυμα, τις ρυτίδες.

Άλλα σημαντικά προϊόντα φροντίδας του δέρματος είναι τα αντιοξειδωτικά, όπως η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) ή η βιταμίνη C . Η βιταμίνη C χρησιμοποιείται ως τοπικό προϊόν και διεγείρει τη δραστηριότητα παραγωγής κολλαγόνου στο δέρμα ενώ οδηγεί και σε κλινική βελτίωση στο φωτογερασμένο δέρμα.

Η ρετινόλη, ένα παράγωγο βιταμίνης Α, αυξάνει την παραγωγή κολλαγόνου, την έκφραση της γλυκοζαμινογλυκάνης, την ανοσοχρωματοποίηση του προκολλαγόνου Ι και αναστέλλει την επαγωγή UV των ενζύμων αποικοδόμησης του κολλαγόνου στο φωτογερασμένο δέρμα . Μέχρι σήμερα, η τρετινοΐνη και η ταζαροτένη είναι τα δύο μοναδικά ρετινοειδή που έχουν εγκριθεί από την FDA ως αντιγηραντικά φάρμακα. Η τρετινοΐνη προάγει την σύνθεση του κολλαγόνου 1 και μειώνει την ποσότητα της ανώμαλης ελαστίνης. Το Tazarotene βελτιώνει την υπερβολική υπερμελάχρωση και τις λεπτές ρυτίδες. 

Τα σκευάσματα φροντίδας του δέρματος μπορούν να βελτιώσουν τόσο τις εξωτερικές πτυχές του δέρματος όσο και την υγεία, την υφή και την ακεραιότητά του, παρέχοντας υγρασία, θρέψη και φωτοπροστασία .

Στη  περίπτωση γυναικών ασθενών με ακμή, οι Matsuoka et al. (108) κατέδειξαν ότι η παροχή οδηγιών για την περιποίηση του δέρματος και τα καλλυντικά σε ασθενείς με ακμή βελτίωσαν την ποιότητα ζωής τους σε σύγκριση με ασθενείς στους οποίους δεν δόθηκαν οδηγίες.

Συμπερασματικά, η προστασία, η πρόληψη, ο καθαρισμός και η ενυδάτωση είναι τα βασικά συστατικά μιας αποτελεσματικής ρουτίνας περιποίησης της επιδερμίδας. Η καθημερινή χρήση αντηλιακών είναι εξαιρετικά σημαντική, επειδή οι περισσότερες ζημιές από τον ήλιο είναι αποτέλεσμα καθημερινής, περιστασιακής υπεριώδους έκθεσης.

6. Στρες και φαινομενική ηλικία

Το άγχος σχετίζεται με δυνητικά επιβλαβή ερεθίσματα και οι αρνητικές του επιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα της φυσιολογικής ή της ψυχολογικής διαταραχής της ομοιόστασης. Μερικοί παράγοντες, όπως η διάρκεια της αγχωτικής κατάστασης και η προσωπική αντίδραση, συνδέονται με τη μεταβολή των αμυντικών μηχανισμών του σώματος .

 Η επίδραση του στρες θα μπορούσε να μεσολαβήσει μέσω του συστήματος του αυτόνομου νευρικού συστήματος (SAM), του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS) και του υποθαλάμου-υποφυσιο-επινεφριδιακού συστήματος (HPA), επειδή αυτά τα συστήματα εμπλέκονται στη φλεγμονή.

Η σωρευτική βλάβη του DNA, οι ανοσολογικές δυσλειτουργίες και το οξειδωτικό στρες είναι οι πιο αποδεκτές θεωρίες σχετικά με τη γήρανση και το άγχος, το οποίο εμπλέκεται ενεργά σε κάθε έναν από τους προαναφερθέντες μηχανισμούς. Η γενετική και η κυτταρική επισκευή επηρεάζονται αρνητικά από τη χρόνια ανοσολογική δυσλειτουργία και τα αντιδραστικά είδη οξείδωσης (ROS), οπότε αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα άλλο δρόμο για την εμπλοκή του στρες στη γήρανση .

Οι κατεχολαμίνες (επινεφρίνη και νορεπινεφρίνη) απελευθερώνονται από τα επινεφρίδια υπό συνθήκες  ψυχολογικού στρες. Η απελευθέρωση των κατεχολαμινών ,η βλάβη του DNA και η ανοσοκαταστολή αντιπροσωπεύουν μία από τις πιο καλά καθορισμένες μοριακές σχέσεις μεταξύ του στρες και της γήρανσης.

Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης (που προέρχονται από το χρόνιο στρες) σχετίζονται με σημαντικές αλλαγές στην εξωκυτταρική μήτρα, την καταστολή της συνθάσης της υαλουρονάνης και τη μείωση της μάζας του κολλαγόνου .

Συμπερασματικά, το ψυχολογικό στρες ενεργοποιεί τα SAM, RAS, HPA και τα χολινεργικά συστήματα, τα οποία συμβάλλουν στην ανοσολογική δυσλειτουργία, την ROS και τη βλάβη του DNA , έχοντας ως πιθανό αποτέλεσμα τη γήρανση του δέρματος.

7. Ύπνος και φαινομενική ηλικία

Ο ύπνος αντιπροσωπεύει μια σημαντική διαδικασία, η οποία είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική, γνωστική και συμπεριφορική λειτουργικότητα του ατόμου  έχοντας σημαντικό αντίκτυπο στη μακροπρόθεσμη υγεία .

Ορισμένοι συγγραφείς αποκάλυψαν τον αυξημένο κίνδυνο προβλημάτων υγείας και τη μείωση της μακροζωίας που σχετίζεται με μικρές αποκλίσεις από τη μέση διάρκεια του ύπνου μακροπρόθεσμα.

Στην πρώτη κλινική μελέτη σχετικά με την ποιότητα του ύπνου, τη λειτουργία του δέρματος και τη γήρανση , οι συγγραφείς κατέδειξαν ότι τα αυξημένα σημεία γήρανσης του δέρματος και η βραδύτερη ανάκτηση του φραγμού του δέρματος μετά από υπεριώδη ακτινοβολία (UV) σχετίζονται με την κακή ποιότητα ύπνου. Η κακή ποιότητα του ύπνου σχετίζεται επίσης με την χαμηλή αυτοπεποίθηση του ατόμου.

Η απώλεια ύπνου μπορεί επίσης να επηρεάσει τη σεξουαλική συμπεριφορά και το γενικότερο επίπεδο συνεργασίας καθώς ο ύπνος συνδέεται με την ελκυστικότητα, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο  σε πολυάριθμα κοινωνικά πλαίσια.

Η έννοια του ΄΄ύπνου ομορφιάς΄΄ είναι στην πραγματικότητα πολύ σημαντική, επειδή οι άνθρωποι που έχουν υποστεί στέρηση ύπνου θεωρούνται πιο κουρασμένοι, λιγότερο ελκυστικοί και ακόμη λιγότερο υγιείς από ότι όταν ξεκουράζονται .

Η έλλειψη του ύπνου συνδέεται με αυξημένα σημεία ενδογενούς γήρανσης του δέρματος (λεπτές γραμμές, ανομοιόμορφη χρώση, μειωμένη ελαστικότητα), με πολύ βραδύτερους ρυθμούς ανάκτησης μετά από διακοπή του φραγμού του δέρματος και με χαμηλότερη αυτοπεποίθηση λόγω της εμφάνισης.

Συγκρίνοντας ανθρώπους που κοιμούνται φυσιολογικά με ανθρώπους που στερούνται ύπνου, οι δεύτεροι φαίνονται πιο κουρασμένοι παρουσιάζοντας κουρασμένα βλέφαρα,  κόκκινα και πιο πρησμένα μάτια, έντονους και σκούρους κύκλους κάτω από τα μάτια, έντονες ρυτίδες και λεπτές γραμμές γύρω από τα μάτια και λυπημένες γωνίες περιμετρικά του στόματος.

Συμπερασματικά, ο ύπνος δεν συνδέεται μόνο με καλή υγεία , αλλά είναι επίσης ο σύνδεσμος μεταξύ ελκυστικότητας και υγείας .

Συμπεράσματα

Οι μεταβολές στη δυναμική της κοινωνίας τους τελευταίους δύο αιώνες έχουν οδηγήσει σε μια σημαντική αύξηση του παγκόσμιου προσδόκιμου ζωής. Οι άνθρωποι είναι πλουσιότεροι και περνούν όλο και περισσότερο χρόνο ασχολούμενοι με δραστηριότητες υπαίθριας αναψυχής και μεγαλύτερης διάρκειας έκθεσης στον ήλιο. Εκτός από τα προφανή οικονομικά και κοινωνικά θετικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την ύπαρξη περισσότερων επιλογών και δυνατοτήτων, υπάρχουν και ανεπιθύμητες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις κυρίως λόγο της συσχέτισης του σύγχρονου lifestyle και της ηλιακής έκθεσης . Αυτές οι επιπτώσεις καταρχάς αντικατοπτρίζονται στο δέρμα μετη μορφή ρυτίδωσης και επιδερμικής γήρανσης και πολλές φορές εξελικτικά σε εμφάνιση καρκίνου του δέρματος .

Είναι πλέον εμφανής η σημαντικότητα της παρακολούθησης της κατάστασης του δέρματος για εξαγωγή ευρύτερων συμπερασμάτων, διότι αντικατοπτρίζει τη γενική κατάσταση της υγείας. Οι μηχανισμοί της εξωγενούς γήρανσης είναι επί του παρόντος πολύ γνωστοί και οι μόνοι που μπορούν να αντιμετωπιστούν τόσο αποτελεσματικά. Επομένως, η μεταφορά αυτής της γνώσης στον γενικό πληθυσμό είναι καίρια, προκειμένου να εισαχθούν  στρατηγικές διαχείρισης των ασθενών, για να αποφευχθεί η ανάπτυξη χρόνιων ή κακοήθων ασθενειών καθώς και και να αντιμετωπιστεί η ψυχολογική επιβάρυνση που συνδέεται με το γήρας.