Η Candida Abicans  και ορισμένα άλλα είδη Candida (μύκητα) είναι υπεύθυνα για μια σειρά βλεννογοδερματικών λοιμώξεων .
Ο μικροοργανισμός αποτελεί τμήμα της φυσιολογικής χλωρίδας του στόματος ,του κόλπου και του εντέρου και αναπαράγεται με εκβλαστήσεις των ωοειδών μορφών του ζυμομύκητα .
Η εγκυμοσύνη τα αντισυλληπτικά  ,τα αντιβιοτικά , ο σακχαρώδης διαβήτης η διαβροχή του δέρματος ,τα τοπικά κορτικοστεροειδή ,ορισμένες ενδοκρινοπάθειες και διάφοροι παράγοντες που καταστέλλουν την κυτταροεξαρτώμενη ανοσία μπορεί να οδηγήσουν στη μετατροπή του ζυμομύκητα σε παθογόνο ,οπότε παράγονται βλαστικά σπόρια και επιμηκή κύτταρα (ψευδοϋφές) ή και πραγματικές υφές με διαφράγματα .

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Ο ζυμομύκητας προσβάλλει μόνο την εξωτερική στιβάδα του επιθηλιού του βλεννόνου και του δέρματος .
Η πρωτοπαθής βλάβη είναι μια φύκταινα, η οποία επεκτείνεται οριζοντίως διαχωρίζοντας την κερατίνη στιβάδα από την υπόλοιπη επιδερμίδα ,οδηγώντας σε αποφλοίωση του δέρματος .Η διεργασία αυτή οδηγεί σε μια εξέρυθρη ,απογυμνωμένη ,στίλβουσα επιφάνεια με ευρέα όρια ,τα οποία συνεχίζουν να επεκτείνονται και επί των οποίων παρατηρείται απολέπιση του δέρματος .
Ο ζημομύκητας προτιμά το θερμό και υγρό περιβάλλον .Συνεπώς η λοίμωξη περιορίζεται στουσ βλεννογόνους και τις παρατριμματικές περιοχές του δέρματος.
Συνήθως η βλάβη σταματά να επεκτείνεται όταν φτάσει σε φυσιολογικό δέρμα (με φυσιολογικά επίπεδα εργασίας).

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ 

• Ο ζυμομύκητας διεισδύει στην εξωτερική στοιβάδα της επιδερμίδας ,παράγοντας φλύκταινες και εξιδρώματα .
• Τα ανδρικά γεννητικά όργανα που δεμ έχουν υποστεί περιτομή προσφέρουν ένα ιδανικό περιβάλλον (θερμό και υγρό ) για την ανάπτυξη των ζυμομυκήτων .Η λοίμωξη μπορεί ωστόσο να παρουσιαστεί και σε περιτομημένους ασθενείς .
• Ο κίνδυνος λοίμωξης είναι αυξημένους στους διαβητικούς .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

• Η λοίμωξη εμφανίζεται συνηθώς μετά από σεξουαλική επαφή με γυναίκα που είναι φορέας της Candida , αλλάμπορεί να εμφανισθεί και χωρίς έκθεση του ασθενούς στον μικροοργανισμό,
• Η έντονη φλεγμονή προκαλεί ευαισθησία ,άλγος και οίδημα .
• Χωρίς θεραπεία η καντιντιασική βαλανοποσθίτιδα επιμένει και υποτροπιάζει .

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ 

• Παρουσιάζονται μικροσκοπικές ερυθρές βλατίδς και φλύκταινες οι οποίες ομφαλοποιούνται.
• Κάτω από την ακροποσθία οι φλύκταινες ρήγνυται σχηματίζοντας λευκωπούς συρρέοντες δακτύλιους διαμέτρου 1-2 mm .
• Μπορεί επίσης να εμφανισθούν διαβρώσεις , εξελκώσεις και ρωγμές  .

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Μολυσματική τέρμινθος , η οποία χαρακτηρίζεται από ομφαλωτές βλατίδες .
• Οξυτενή κονδυλώματα
• Ψωρίαση
• Έκζεμα
• Ομφαλωτές φλύκταινες παρατηρούνται και στον απλό έρπητα και στην οξεία καντιντιασική λοίμωξη(οι φλύκταινες δεν διακρίνονταιμεταξύ τους με κλινικά κριτήρια).

ΠΕΡΙΟΧΗ

Η περιοχή του βρέφους που καλύπτεται από την πάνα μπορεί να εμφανίσει λοίμωξη για διάφορους λόγους .

Η καντισιακή δερματίτιδα εκ σπαργάνων είναι μια οξεία λοίμωξη της επιπολής των στοιβάδων του δέρματος από κάντιντα .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

• Κάτω από μια υγρή πάνα σχηματίζεται τεχνητά μια παρατριμματική περιοχή ,γεγονός που προδιαθέτει το δέρμα στην εμφάνιση λοίμωξης και φλςγμονής .
• Η δερματίτιδα εκ σπαργάνων συχνά αντιμετωπίζετια με κρέμες που περιέχουν αντιβιοτικά και ένα ή περισσότερα κορτικοστεροειδή . Αν και στις κρέμες αυτές μπορεί να περιέχονται αντιμυκητιασικοί παράγοντες (κλοτριμαζόλη) , η συγκέντρωση τους συχνά δεν επαρκεί για τον έλεγχο της μυκητίασης .Επιπλέον η κορτιζόνη που περιέχουνν μπορείνα τροποποιήσει την κλινική εικόνα και να παρατείνει τη νόσο

Πως αντιμετωπίζεται

• Είναι πολύ σημαντικό να μειωθεί στο ελάζιστο η υγρασία στην προσβεβλημένη περιοχή .Οι πάνες πρέπει να αλλάζονται συχνάκαι το δέρμα να μένει για κάποιο διάστημα ακάλυπτο .
• Πρέπει να αποφεύγεται ο υπερβολικός καθαρισμός με μωρομάντηλα .

ΠΡΟΣΟΧΗ

• Όταν η δερματίτιδα δεν ανταποκρίνεται στην τοπική αντιμυκητιασική αγωγή θα πρέπει να εξετάζουμε το ενδεχόμενο ο ασθενής να παρουσιάζει ψωρίαση .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

• Οι μύκητες αναπτύσσονται εύκολα στις παρατριμματικές περιοχές του σώματος ,όπου δηλαδή μια επιφάνεια του δέρματος έρχεται σε επαφή με μια δεύτερη .
• Οι ευμεγέθεις δερματικές πτυχές κατακρατούν τη θερμότητα και την υγρασία προσφέροντας ένα περιβάλλον κατάλληλο για την ανάπτυξη μυκητιάσεων .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που παρουσιάζουν χαλάρωση του στήθους και τα παχύσαρκα άτομα ανεξαρτήτως φύλου που παρουσιάζουν αναδιπλώσεις του δέρματος της κοιλιακής χώρας είναι οι κυριότερες ομάδες υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου .

Στους προδιαθεσικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οι θερμές καιρικές συνθήκες και η υγρασία ,τα εσώρουχα που είναι στενά ή σκούν τριβή στο δέρμα ,οι κακές συνθήκες υγιεινής ,η φλεγμονή των πτυχών του δέρματος ,όπως π.χ επί ψωρίασης και η χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών .

ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Το παράτριμμα μπορεί να υποτροπιάσει ή και να επιμένει παρά την αγωγή .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

• Πρόκειται για διαδεδομένη λοίμωξη που οφείλεται στο λιπόφιλο ζυμομύκητα Pityrosporum orbiculare. O μικροοργανισμός αυτός αποτελεί μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος .
• Η ποικιλόχρους πιτυρίαση μπορεί να είναι μεταδοτική .Τα άτομα με λιπαρό δέρμα είναι περισσότερο επιρρεπή στη δερματομυκητίαση αυτή .
• Η υπερβολική υγρασία και θερμότητα ευνοούν την αναάπτυξη του μύκητα .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

• Η ΠΠ είναι συχνότερη στις ηλικίες που παρατηρείται η μέγιστη δραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων .( δηλ. σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες ).
• Είναι ιδιαίτερα συχνή σε τροπικές και εύκρατες περιοχές .
• Οι εκδηλώσεις της νόσου παρουσιάζουν διακυμάνσεις επί σειρά ετών και σε προχωρημένη ηλικία μειώνονται ή και εξαφανίζονται τελείως .
• Μπορεί να υπάρχει κνησμός αλλά συνήθως είναι ασυμπτωματική .Συχνά το βασικότερο πρόβλημα του ασθενούς είναι αισθητικό .

ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Τα ενδύματα που φοριούνται συχνά από τους ασθενείς

ΠΡΟΣΟΧΗ 

Η διάγνωση της ΠΠ συχνά τίθεται για κάθε ασθενή με λευκές κηλίδες στον κορμό .Η μικροσκόπηση του άμεσου παρασκευάσματος μπορεί να βοηθήσει στη σωστή διάγνωση .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

• Πρόκειται για μυκητιασική λοίμωξη της ονυχικής πλάκας .
• Οφείλεται σε διάφορα είδη μυκητών
• Η νόσος είναι πολύ επίμονη .Προκαλεί κυρίως αισθητικά προβλήμαρα στους ασθενείς αλλά και άλγος ,αν η ονυχική πλάκα αλλοιωθεί .

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

• Η επίπτωση της ονυχομυκητίασης αυξάνεται με την ηλικία .
• Η ονυχομυκητίαση προσβάλλει το 15%-20% του πληθυσμού με ηλικία 40-60 ετών  .
• Επιμένει εφ’όρου ζωής .Δεν υποχωρεί χωρίς θεραπεία .
• Ο τραυματισμός της περιοχής προδιαθέτει την ανάπτυξη ονυχομυκητίασης .
• Η παχυσμένη ονυχική πλάκα και τα υποκείμενα ιστικά υπολλείματα σχηματίζουν μια μεγάλη μάζα που μερικές φορές δυσχεραίνει την υπόδηση του ασθενούς .

Η λοίμωξη του όνυχος μπορεί να εμφανισθεί με τέσσερις μορφές .Ο όνυχας μπορεί ταυτόχρονα να παρουσιάσει 2 ή περισσότερες μορφές .Η συχνότερη μορφή είναι η άπω υπωνύχια ονυχομυκητίαση όπου οι μύκητες διεισδύουν στο άπω τμήμα της κοίτης του όνυχος .

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Για τις περισσότερες περιπτώσεις ονυχομυκητίασης των άνω και των κάτω άκρων ευθύνονται τα δερματόφυτα T.rubrum και Τ.mentagrophytes .

H ονυχική πλάκα μπορεί επίσης να μολυνθεί από τους μύκητες Αsperdillus,Cephalosporium,Fusariumκαι Scopulariopsis ,οι οποίοι θεωρούνται μη παθογόνοι ή προκαλούν επιμόλυνση σε υπάρχουσες βλάβες.